මෙච්චරක් ගිමන්හලට ආවා කතාව අහන්න

ආදරයේ මිහිරියාව {අවසාන දිගහෑරුම}


  
පුරා දිගු නිහෑඩියාවකින් පසු ගිමන්හලේ වෑඩ කටයුතු අරබන්නයි සුදානම..ඔබ ඉතාමත් ආදරයෙන් රසවිදි ආදරයේ මිහිරියාවේ අවසානය ඉදිරිපත් කරන්නයි අද අපේ සුදානම..කලින් වගේම අපේ ගිමන්හලට හද බෑදි ඔබ සියලු දෙනාටම අපි නෑවතත් ආරාධනා කරනවා ගිමහල සමග රොක් වෙන ලෙස.....එසේනම් අද දිගහෑරෙන්නේ ආදරයේ මිහිරියාවේ අවසානයයි.

අවසන් උනේ......

මම සියලුම දෙනාගෙන් සමුගෙන කොළබ විස්ස විද්‍යාලයට අවා කියන තෑන ඉදන්

අද එතෑන් සිට.....

සුපුරුදු පරිදි රෑග කාලා එහෙම ඉතින් මම මගේ වෑඩ කටයුතු ආරම්බ කලා.

කෙල්ලට නිවාඩුවක් තියෙන අතරේ එහෙම මම කතා කරන්නත් අමතක කලේ නෑ.මොනවා උනත් එයා මගේ ප්‍රතම ප්‍රේමය.ඒක කොහොමවත් අමතක කරන්නත් බෑලුනේ.....හෑමදාම හවසට මම තුම්මුල්ල පෑත්තට මූන දාගෙන මලක් කඩනවා අපේ ලෙක්චරය ඉවර උනාම,නෑත්නම් ආතල් ගන්න වෙලාවක

මට එහෙන් සෙට් උනා මටම හරියන සෙට් එකක් උන් ටිකත් නියම හෙල්ප් එකක් දුන්නා මලක් කඩලා මගේ ආතල් එක ගන්න.දවසක් හවස් වරුවේ ඒ කියන්නේ සිකුරාදාවක මම හෑන්දෑවේ 6 විතර කෙල්ලට ගත්තා කොල් එකක්,

"බබා........."

"අනූ........"

"ඔයා මොකද කරන්නේ?"

"කොල්ලෙක්ගේ පින්තූරයක් දිහා බලාගෙන ඉන්නවා සුදු......අනේ ඉක්මනට එන්න බබා"

"ඇවිදින් දවස් කීයද,මම ඉකමනටම එන්නම්කො ඔයාව බලන්න බබා"

"අනේ......මට කියන්න දේවල් ගොඩයි"

"ඉතින් කියන්න"

"රට උන්නු අයියා ගෙදර ඇවිත්"

"මොකක්"

"ඔව්.....එයා ලගදීම අපේ ගෙදර එනවා කීවා"

"ඒකත් එහෙමද?"

එකවරම මගේ කපටි ඔලුවට ආවා අදහසක්

"එයාට එන්න වෙන්නේ අපේ ගම හරහානේ දෙන්නම් වෑඩක්"

"මොකද කරන්න යන්නේ?"

"ඔයාට එයා ඔයාගේ ගෙදර ආවේ නෑති උනොත් හරිනේ"

"හ්ම්......."

"මුලින්ම කියන්න මොකටද එන්නේ ඔයාව ගෙනියන්නද?"

"ඒකට තමා එන්නේ"

"ඔයා දන්නේ නෑ අනූ......ඔයා ගිය දවසේ බාප්පා මාව බලෙන්ම එයාගේ කරේ එල්ලන්න යන්නේ...හේතුවනම් දන්නේ නෑ....රෙජිස්ටාර් කෙනෙකුටත් කතා කරලා"

"මොකක්.............."

"ඔව්..මම ඔයාගේ විතරයි අනූ...ඔයාගේ නෙමේනම් මම කාගේවත් වෙන්නේ නෑ"

"මම බලාගන්නම්කො.......කවදාද එන්නේ?"

"සදුදා එනවා"

"අනූ බාප්පා එනවා වගේ පරිස්සමට ඉන්න මගේ පන තියනකන් මම ඔයාට හුගක්ම හුගක් ආදරෙයි....හොදට ඉගෙනගන්න මගේ කොල්ලා,මම තිබ්බා,බුදුසරනයි"

"බුදුසරනයි"

දෙවියනේ මම අයියා වගේ කීවට දෑන් මොකද කරන්නේ,මට යන්න විදිහකුත් නෑ, සොසල් { කෑම්පස් වල රෑග ඉවර කරලා දාන පොඩි සාජ්ජයක්} එකත් හෙට.......

දෑන් මොකද කරන්නේ?........

මොකක් හරි කරන්නම වෙනවා.ඒක නිසා මගේ අති ජාත මිතුරා ලෑටාට දෑම්මා කොල් එකක්

"ලෑටො"

"මොකද හු**"

"අන්න අරකා ලංකාවට ඇවිත්....."

"මොකාද?"

"රට උන්නා කීවේ බන් නදී අන්න ඒකා"

"එහෙනම් උබට හරි,මොනවා කරන්නද හිත හදාගනින්"

"අනේ මේ......උබට බෑරිනම් කියපන් මම වෙන මොකක් හරි කරන්නම් ඒකට"

"අප්පො උබට වෙන මොකේටවත් කලින් මලනම් පනිනවා නේද ප**" 

"අඩො මොකද බන් කරන්නේ?"

"මෙහෙම කරමු උබ සුදාටයි,ගොට්ටාටයි කතා කරල කියපන් සිද්දිය උන් දෙන්න බලාගනි මොකද කරන්න ඔන කියලා"

"ඒක හරි මචන් මම කතා කරලා බලන්නම්"

කොහොමහරි සුදාගේ සහ ගොට්ටාගේ පිහිටෙන් ඔය ප්‍රශ්නය මම විසදුවා.උන් දෙන්නා වෙඩින් එකට එන කට්ටියව කොල්ලො ටිකක් අරගෙන ගිහින් එලවලා දාලා තිබුනා.

ඉතින් ඔහොම මම විශ්ව විද්‍යාලයේ ඉගෙන ගනිමින් සහ නදී සුපුරුදු ලෙසම බෑංකුවක රාජකාරි කරමින් කට්යුතු  කරගෙන්බ ගියා..

අවුරුද්දයි මාස 10 පසු............

කෙල්ල දවසක් ගෙදර ඇරිලා එනකොට පරක්කු උනා.දෙසෑම්බර් මාසයේ ඔය සිදුවීම උනේ

කෙල්ලගේ ගෙවල් පෑත්තේ එහේ ලොකුම කලබගෑනියක්,

කෙල්ලගේ බාප්පා හොදටම බීලා ඇවිත් ගෙදර මහ කලබගෑනියක්.(ඔය සිදුවීම සම්පූර්නයෙන් මම අහගත්තේ මගේ යාලුවෙක්ගෙන්) ඉතින් බාප්පා හොදටම රන්ඩුව ඇදගෙන එතන...

ඒත්........නොහිතපු වෙලාවක.......

බාප්පා කුස්සියේ තිබුනු මන්නයක් අතට අරගෙන එලියට පෑනලා ඇවිත් කෙල්ලගේ අම්මගේ ඔලුවට ගහලා.

අම්ම ලේ විලක මෑරිලා වෑටුනා මගේ කෙල්ලගේ ඉස්සරහම......

අනේ දෙවියනේ මාමා ඊලගට කෙල්ලගේ පෑත්තට හෑරිලා......????????

කෙල්ලට මන්නේන් කොටලා,ඔය සිදුවීම ඔහොම වෙනකොට ගමි මිනිස්සු බාප්පාට ගහල අල්ලගෙන පොලීසීයට බාර දුන්නා.මගේ කෙල්ලව ඉස්පිරිතාලයට ගෙනිච්චා.එතනින් කොළබ 72 හදිසි අනතුරු වාට්ටුවට ගෙනිච්චා.

"පෑයකින් පස්සේ ලෑටා මගේ බොඩිමට ආවා."

"ඇනා ඉක්මනට ලෑහෑස්ති වෙයන් ඉස්පිරිතාලයට යන්න"

"මොකටද බන්?"

"උබේ කෙල්ලට බාප්පා මන්නයකින් කොටලා කොළබ ඉස්පිරිතාලයේ යමන් යකො"

"මොකක් අනේ මචන් කෙල්ලට අමාරුද?"

"මම දන්නේත් නෑ බන් ඒක......අපි යමු ඉක්මනට"

"මගේ කෙල්ලට මොකක් හරි උනොත් මම බාප්පාද මොකාද එකාව මරාගෙන මෑරෙනව මචන්"

"ඒවා පුලුවන් වරෙන් දෑන් යන්න"

කොහොමහරි අපි දෙන්න බයික් එකක් හොයාගෙන විනඩි කීපයකින් ඉස්පිරිතලයට ආවා.

මගේ කෙල්ල 72 වාට්ටුවේ ඇදක් උඩට වෙලා ජීවීතයත් මරනයත් අතර සටනක...මම එදා හොදටම ඇඩුවා.ඒක මගේ ජීවීතයේ දුක්බරම මොහොතක්

කෙල්ලට සිහියක් නෑ..මම එයා ලගම ඉස්පිරිතාලයේ කල්පනාකරමින් දවස් 5 විතර කන්නේත් නෑතුව උන්නා.මගේ ලග ලෑටා වගේම ගමේ ඔක්කොම කොල්ලො ටික ඇවිත් උන්නා.

ඒත් 6 දවසේ උදේ පාන්දර 6.15 මම පන පිටින් වෑලලුව වගේ මට දෑනුනා.

දොස්තර කෙල්ල ජීවීතයෙන් සමු ගත්තා කියලා මට කීවා..එදා ඉදන් එයාගේ අවසන් කටයුතු කරනකන් මම මොනවා කලාද කොහොම හෑසිරුනාද කියන්න මම අදවත් දන්නේ නෑ.....ඒක මොකක්ද කියලා අහන්නත් එපා..

අවසානයේ මගේ ජීවීතය විනාශම උනා.හිතින් මෑරි මෑරි අඩපු හෑම වෙලාවකම ලෑටා මගේ ලග උන්නා.

සියදිවිනසාගන්න හදපු වාර අනන්තයි ඒත් කවෘහරි කෙනෙක් මට ඒකට එදා ඉදන් අද වෙනකන් එරෙහි උනා.

අද දවස.......

මම කෙල්ලගේ එකම බලාපොරොත්තුව උනු හොදට ඉගෙනගෑනීම ඉශ්ට කලා.ඒත් මට කවදාවත් ආයේ වරම් නෑ මහත්තයෙක් වගේ ඇවිත් මාව අරන් යන්න කියපු ඉල්ලීම ඉටු කරන්න

අදටත් ඒ මතකය තුල මාව ජීවත් කරවනවා.මෙය ලියන මොහොත වෙනකොට මට එයාව අහිමි කරලා හරියටම වසර 4 වෙනවා.ඔය අවුරුදු ගානේ අපි දෙන්නා හමු උනු දවසේ වගේම එයාගේ උපන්දිනය උනු සෑප්තෑම්බර් 10 වෙනිදාට මම එකම ඉල්ලීමක් දෙවියන්ගෙන් ඉල්ලනවා..

"අනේ දෙවිදුනේ අපි දෙන්නට ඊලග බවයකදීවත් එකතු වෙන්න ලෑබේවා"

ලෑටා දෑන් කතිකාචාර්ය කෙනෙක් කෑලනිය විශ්වවිද්යාලයේ.ඒකාට කෙල්ලෙක් ආයේත් සෙට් උනා.ලබන අවුරුද්දේ ලෑටා විවාහ වේවි.

සුදා සම්පූර්නයෙන් කසිප්පු ජාවාරම නවත්වලා පොල් විකුනන්න පටන් ගත්තා.දෑන් සුදාට යමක් කමක් තියෙන කෙනෙක්.දෑන් මිනිහා යටතේ මිනිස්සු එහෙමත් වෑඩ කරනවා හොදට

ගොට්ටා ඒකාට නිවුන්නු කොල්ලො 2 ඉපදුනා.මිනිහා ස්ලිම් ලයින් කියන ගාමන්ට් එකක ඉහල පෙලේ රෑකියවක් ලබාගත්තා.

කෙල්ලගේ බාප්පා බොගම්බර සිර කදවුරට වෙලා තමන් කරපු පව් වලට විදවනවා.මාමා තමන්ගේ වෑරදි පිලිගත්තා ඒ වගේම එයාව 20 අවුරුද්දකට බරපතල වෑඩ ඇතුව සිරගත කලා.

මම එකපාරක් එයාව බලන්නත් ගියා.මට වෑදලා සමාව ඉල්ලුවා.මගේ පන,මගේ ජීවීතය විනාශ කරපු ඒ මිනිහාට මම අනුකම්පා කලා.ලෑටා එහෙමනම් ගහන්නත් ගියා.

අවසානයේ ඇනා තනි උනා...අද දවසේත් එයා මාව හොයාගෙන එනකන් මම බලාගෙනම ඉන්නවා......

ඔබේ සුසුම් පොද ලග
ඉන්න ආසායි ආයේත්
ඔබ එන්නේ නෑති වගෙ
නොදන්නවා නොවුනාට
ඒ උනුසුම නෑතුව
මම කෙසේ ඉන්නද?........

තවත් එක් ආත්මයක ඔබ
මගේ වෙන තුරා
මම වගේම ඔබත්
ඉමු දෑස් දල්වාගෙනම.........

පුරා වසරකට ආසන්න කාලයක් ඔබ වෙත දිගෑහුරුනු ආදරයේ මිහිරියාව මෙලෙස අවසන් කර සමුගන්න අවසර.....

මෙයා සදාකාලිකවම සමුගෑනීමක් නොවන අතර අප කලින් සදහන් කරනවා සේම ඔබගේ ප්‍රතිචාරයන් වලට අපගේ ගමන් මග වෙනස් කල හෑකි බව මතක් කර සිටිමු....

ඔබ සෑමට ජය!!!

ප/ලි   මෙය 100% සත්‍ය කතාවකි. මෙහි අන්තර්ගත මම සහ නදීකා අතර ඈතිවුනු දෙබස් 80% පමන නිවෑරදිය.නමුත් අනිත් දෙබස්    ඊට ගෑලපෙන ආකාරයට සකසා ඈත

මූලාශ්‍ර   2007, 2008 මගේ සහ නදීකාගේ දින පොත්








3 comments:

  1. ඇත්තටම දුක හිතෙන කතාවක් අයියා.මම මේක ඔයා ලියන්නේ නෑතිවෙයි කියලා හරිම දුකෙන් උන්නේ ඒත් ඔයා මේක ලියවලා මාව ඇඩෙව්වා...ඒක නිසා නොලියාම උන්නානම් කොච්චර හොදයිද කියලා හිතෙනවා.

    දිගටම ලියන්න අයියා,මම සුබ පතනවා මගේ හදවතින්ම

    ReplyDelete
  2. මම මෙහෙම අවසානයක් බලාපොරොත්තු වුනේ නෑ මල්ලි. ගොඩක් දුකයි. මොනවා කරන්නද නේද? දිගටම ලියපං...

    ReplyDelete
  3. හපොයි දෙයියනේ මේ මොකද වුනේ! :(
    ජීවිතේ වෙන්න තියන සමහර දේවල් වලක්වන්න අමාරුයි.

    ඒත් අපි වෙනුවෙන් ජීවත් වුනු ජීවත් වෙන අයගේ බලාපොරොත්තු ආසාවන් ඉශ්ඨ කරන්න අපි ජීවත් වෙන්න ඕනේ නිකම්ම නෙවේ ඒ අය බලාපොරොත්තු සාර්ථකත්වය හොයාගෙන එතකොට ඒ අය කොහේ හිටියත් සතුටු වෙනවා!
    ඔයාට වරදින්නෙ නෑ යාලුවා හිතේ ශක්තිය වැඩි කරගෙන ජීවිතේ ඉදිරියටම යන්න! ඔබට ජය!

    ReplyDelete